Kiedy potrzebne jest świadectwo energetyczne budynku?

Zgodnie z ustawą o charakterystyce energetycznej budynków, właściciel lub zarządca budynku lub części budynku lub osoba, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, lub osoba, której przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, lub najemca zapewnia sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej dla budynku lub części budynku:

1) zbywanego na podstawie umowy sprzedaży;

2) zbywanego na podstawie umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu;

3) wynajmowanego.

Właściciel lub zarządca budynku, którego powierzchnia użytkowa zajmowana przez organy wymiaru sprawiedliwości, prokuraturę oraz organy administracji publicznej przekracza 250 m2 i w których dokonywana jest obsługa interesantów, zapewnia sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej dla tego budynku.

 

Zgodnie z dyrektywa 2002/91/EC, charakterystyka energetyczna budynków powinna być określana na podstawie metodologii, obejmującej oprócz izolacji termicznej inne czynniki, odgrywające coraz ważniejszą rolę, takie jak rodzaj stosowanych instalacji grzewczych i klimatyzacyjnych, stosowanie odnawialnych źródeł energii oraz projekt budynku. Zgodnie z dyrektywą , nowe budynki powinny spełniać minimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej, dostosowane do lokalnego klimatu. Z tego też powodu, przy stosowaniu wskaźników służących poprawie charakterystyki energetycznej, powinna być stosowana najlepsza praktyka.

Ponieważ zastosowanie alternatywnych systemów zaopatrzenia w energię nie jest generalnie wykorzystane w pełnym zakresie, powinny zostać rozważone możliwości techniczne, środowiskowe i ekonomiczne alternatywnych systemów zaopatrzenia w energię;

Zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/91/UE nowe budynki powinny spełniać minimalne wymagania dotyczące charakterystyki energetycznej,  dostosowane do lokalnego klimatu. Ponadto ważniejsze renowacje budynków istniejących, powinny być traktowane, jako okazja do podejmowania środków opłacalnych dla poprawy ich charakterystyki energetycznej.

Świadectwo charakterystyki energetycznej dla budynków powinno zawierać wartości referencyjne takie jak: aktualne normy prawne i odniesienia dla umożliwienia konsumentom dokonania porównania i oceny charakterystyki energetycznej danego budynku. Świadectwu towarzyszą zalecenia służące poprawie danej charakterystyki energetycznej pod względem opłacalności.

Cel świadectw jest ograniczony do dostarczenia informacji i jakikolwiek wpływ tych świadectw w zakresie postępowania prawnego lub innym, ustala się zgodnie z przepisami krajowymi. Świadectwo charakterystyki energetycznej sporządza się w formie pisemnej i elektronicznej, a następnie oprawia się w okładkę formatu A-4, w sposób uniemożliwiający jego zdekompletowanie.

Opracowuje się je w języku polskim, stosując oznaczenia graficzne i literowe określone w Polskich Normach dotyczących budownictwa oraz instalacji ogrzewczych, wentylacyjnych, chłodzenia, ciepłej wody użytkowej i oświetlenia w budynkach. Świadectwo charakterystyki energetycznej w formie elektronicznej powinno być tożsame z wersją pisemną i zapisane w wersji tylko do odczytu, uniemożliwiającej edycję. Na świadectwo charakterystyki energetycznej składają się:
-strona tytułowa zawierająca podstawowe dane o budynku,
-strona zawierająca opis techniczny budynku, obliczeniowe zapotrzebowanie na energię z podziałem na różne nośniki i rodzaje energii,
-strona zawierająca wskazówki dla właściciela dotyczące możliwości zmniejszenia zapotrzebowania na energię końcową w budynku przez poprawienie sposobu eksploatacji i przez ewentualną modernizację,
-strona zawierająca objaśnienia i informacje dodatkowe, także uwagi wyjaśniające zasady określenia charakterystyki energetycznej.

Certyfikacja dla mieszkań lub jednostek przewidywanych do oddzielnego użytkowania w blokach może być oparta:

-na wspólnej certyfikacji całego budynku dla bloków o wspólnym systemie ogrzewania, lub

-na ocenie innego mieszkania reprezentatywnego w tym samym bloku.

Odpowiednio także obowiązkiem świadectw energetycznych objęte zostały lokale mieszkalne oraz części budynku stanowiące samodzielną całość techniczno-użytkową, wprowadzane do obrotu pierwotnego i wtórnego.

Zgodnie z Rozporządzeniem MI w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej  budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej  samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki  energetycznej , charakterystyka energetyczna budynku określana jest na podstawie porównania jednostkowej ilości nieodnawialnej energii  pierwotnej EP niezbędnej do zaspokojenia potrzeb energetycznych budynku w zakresie ogrzewania, chłodzenia, wentylacji i  ciepłej wody użytkowej (efektywność całkowita) z odpowiednią wartością referencyjną.

Jeżeli występuje kilka nośników energii lub kilka wydzielonych stref i instalacji,  obliczenia przeprowadza się oddzielnie dla każdego przypadku. W budynkach lub lokalach mieszkalnych z instalacją wentylacyjną wyposażoną w  oddzielne źródło ciepła do ogrzewania powietrza wentylacyjnego, wykorzystującym taki  sam nośnik energii jak w źródle ciepła instalacji ogrzewczej, roczne zapotrzebowanie na  energię końcową na ogrzewanie i wentylację należy obliczać ze wzorów przyjmując w obliczeniach  średnie wartości sprawności cząstkowych w instalacji  grzewczej i wentylacyjnej obliczone z uwzględnieniem udziałów strat ciepła przez  przenikanie i straty ciepła na podgrzanie powietrza wentylacyjnego w całkowitej stracie  ciepła lokalu  mieszkalnego.

Zyski ciepła od instalacji transportu nośnika ciepła i modułów pojemnościowych, jeżeli są one zlokalizowane wewnątrz osłony izolacyjnej budynku, to są wliczane do  wewnętrznych zysków ciepła. Jeżeli instalacja transportu nośnika ciepła jest zaizolowana i położona w bruzdach, to nie uwzględnia się tej części instalacji w obliczeniach strat ciepła.

W przypadku budynków mieszkalnych i lokali mieszkalnych z instalacją chłodzenia wskaźnik  rocznego zapotrzebowania na nieodnawialną energię pierwotną obejmuje sumę rocznego  zapotrzebowania na energię pierwotną do ogrzewania, chłodzenia, wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody wraz z energią pomocniczą.  W przypadku budynków i części budynków użyteczności publicznej stanowiących  samodzielną całość techniczno-użytkową – wskaźnik rocznego zapotrzebowania na  nieodnawialną energię pierwotną obejmuje sumę rocznego zapotrzebowania na energię pierwotną do ogrzewania, chłodzenia, wentylacji, przygotowania ciepłej wody oraz  oświetlenia wbudowanego wraz z energią pomocniczą.

---

 

Podstawa prawna:

Ustawa o charakterystyce energetycznej budynków ( Dz. U. z 2014 poz. 1200 ze zm.)

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY  i ROZWOJU w sprawie metodologii obliczania charakterystyki energetycznej budynku i lokalu mieszkalnego lub części budynku stanowiącej samodzielną całość techniczno-użytkową oraz sposobu sporządzania i wzorów świadectw ich charakterystyki energetycznej ( Dz.U z 2015 poz. 375 ze zm.)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2002/91/UE